KADIN OLMAK ZOR ZANAAT..

Kadın olmak ne zordur. Bedenine, evine hatta ülkene bile yabancılaşır kendini oraya ait hissedemeyebilirsin . Zaten doğuş itibariyle 1-0 geriden başlarsın şu dünyaya. Bir bebek doğdugunda bile, kızsa cinsiyeti sağlık olsun yav demezmiyiz. Kiminin kızı kiminin ablası kiminin eşi oluruz.

Herşey bir anda üstüne gelse bile, daralırsın da yine de belli etmessin.O kadar meşgulsündür ki etrafındakileri düşünmekle onları mutlu etmekle, kendinin farkına bile  varamassın çoğu zaman. Bekledigin ise  buna karşın sıcak bir tebessüm birde belli edilesi bir sevgidir. İlk önce kendini ispatlamakla geçer ömür aileden başlayıp sonra sevdigine sonra çevrene. Hormonların bile seni rahat bırakmaz her ay her ay yaşatığı sıkıntıyı siniri yaşamayan bilemez. Yok ergenlikti yok doğum sonrası psikolojiydi, birde işin içine çocuğuna karsı duyduğun psikopatça koruma ve sevme iç güdüsü. Bu çocukla kalmaz kardeşinede sevdiklerine karşıda hissedersin bu durumu. Bitti sanmayın en son aşama menepoz bu hormonlar bizi mafediyor kısacası ömrümüz boyunca peşimizi bırakmıyor. Keşke keşke diyorum bizde erkekler gibi bakabilsek ince ayrıntılara dalmasak, az biraz daha duygusuz olsak ne olurdu sanki. Ya da eş değer yaratılsaydıkta aynı yönden bakabilsekdik daha kolay olmazmıydı. Onlar bizim tefarruatlarımızla, bizde onların yüzeyselligiyle uğraşmaz olurduk. Daha geçinilesi bir hayat yaşardık kısacası.