İNSAN OLMAK YETMEZ, YETMİYOR BAZEN SÜPERMEN SÜPERMEN OLMAK LAZIM BAZEN..

Saf olmanın aptal olmayla eş tutulduğu bu devirde.  İyi olmanın son kullanma tarihide geçmiş ey insanoğlu.  Kimseye çok kıymet vermeyin ailenizden ve bir kaç ekstra insandan başka. Siz kıymet verdikçe,  insanlar karşısında kıymetsizleşiyorsunuz. Bakıyorumda  gözlemlediklerime dayanaraktan söylüyorum, nerde fedakar iyi bir insan var çoğuda mutsuz.  Nerde yalan dolan, yalaka bir insan var hep mi kıymet görür hep mi iyi yerlere gelir.

Şaşırtıyor bu durumlar beni. Ters denklem durumları. Artık bunun karşısında bişeyler beklememeyi ögreniyor insan. İyilik yap denize at durumuna giriyorsun. Çünkü sen ne kadar iyi ve özenli davranıyorsan davran, karşılığını göremiyorsun. Karşılık bekleyerek mi yapıyorsun diye düşünebilirsiniz. Ama bazı şeyler gerçekten karşılıklı oluyor. Ben karşılığın sadece manevi kısmıyla ilgilendim. Gösterdigin inceligi onlardan da bekliyorsun görmeyince üzülüyorsun. Bununla en çok okul ve iş hayatında  karşılaşıyorsun. Yanında gayet iyi güleryüzlü fazlaca arkadaş canlısı gözüküp, ardından başka şeyler söyleyebiliyorlar. Sonra hayatında hep onun sorunları var gibi anlatıp dururlar da yardım etmeye çalışırsın. Konuşursun sıkıntısına ortak olursun. Birgünde senin neyin var diye sormaz. Ortak olmaz hayatına. Zamanla sıkıcı hale gelir. O anlatıp rahatlarken. O olumsuz enerjisini senin üstüne yüklerken. Gerilirsin... sonra arkadaşlığının analizini çıkarırsın bu mu dersin. Yanında olup seni duymayan. Kendini anlatıp çekip giden. Zamanla kopuşa giden bir yol. Kuru kalabalığın kimseye faydası yoktur. Az olsun öz olsun ama sizide görsün sorsun. Dostluk arkadaşlık  her türlü paylaşımdır. Tek taraflı birşey varsa zaten adıda bu degildir olmamalıdır. Bunu aslında arkadaşlıkla  sınırlandırmamak gerekir.  Sevgili içinde aile içinde olması gereken budur. Mevlananında dediği gibi;


Dost matematiksel olmalı;
Sevinci çarpmalı...
Üzüntüyü bölmeli...
Geçmişi çıkarmalı...
Yarını toplamalı...
Kalbinin derinliklerinde ihtiyacı hesaplamalı...